ปริศนาหัวใจ

“ฉันกอดเธอไปอย่างนี้ทั้งคืนจะได้ไหม”  คนที่ฉันรักเอ่ยปากพูดและสวมกอดฉันจากด้านหลัง

“ได้สิค่ะ” ฉันตอบรับการสวมกอดของเค้าแม้จะรู้ว่าวันพรุ่งนี้ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีกก็ตาม

“รู้ไหมว่าฉันรักเธอมาก มากจนรู้สึกว่าไม่มีอะไรจะมีค่ามากกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าฉันอีกแล้ว” เขาจับหันหน้ามาทางเค้า พร้อมกับมองด้วยสายตาที่รู้สึกมีความสุขเกินบรรยาย  แต่สำหรับฉันแล้ว  สายตาคู่นี้คือสายตาที่ฉันจะจดจำไปตลอดชีวิต ไม่ว่าในวันพรุ่งนี้เค้าจะต้องเกลียดฉัน จะไม่ต้องการฉัน ฉันก็จะไม่ร้องขอเลย

ค่ำคืนที่ยาวนานผ่านไปช้าๆ แต่สำหรับตัวฉันเองอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้ อยากหยุดเอาไว้ให้ความรู้สึกดีๆยังคงดีอยู่แบบนี้ตลอดไปให้ตราบนานเท่านาน  น้ำตาฉันซึมเบาๆกอดจะสวมกอดชายที่อยู่ตรงหน้าฉันไว้

“ฉันรักคุณมากนะค่ะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ขอให้คุณรู้ไว้ว่าฉันรักคุณ รักที่สุด”  รักสุดหัวใจ อ้อมกอดของฉันจะมีเพื่อคุณคนเดียว แม้ว่าจะไม่มีโอกาสได้บอกรักคุณอีกก็ขอให้จำไว้นะค่ะว่าฉันรักคุณ ขอได้ไหมเวลาหยุดลงสักนิดให้ฉันได้กอดเขาไว้ให้นานเท่านาน...

ก่อนที่วันพรุ่งนี้จะมาถึง...